| PROFILAKTYKA SPOŁECZNA dr B. Lulek - zaliczenie przedmiotu |
| Proszę bardzo Wykład I 15.09.2012r Nowe zagrożenia społeczne: 1. Transformacja ustrojowa 2. Odejście od gospodarki sterowanej centralnie do gospodarki rynkowej 3. Zmiana systemu wartości i poziomu aspiracji zwłaszcza młodego pokolenia 4. Narastanie frustracji, utraty poczucia bezpieczeństwa – obniżenie statusu społecznego 5. Nierówności społeczne trwałym elementem życia społecznego 6. Nowe problemy społeczne – bezrobocie bezdomność, nadużywanie alkoholu, substancji psychoaktywnych Profilaktyka – sposób reagowania na różne zjawiska społeczne, które są ocenianie jako szkodliwe i niepożądane Profilaktyka – czynność uprzedzająca umożliwiająca przedsięwzięcie środków ostrożności w obliczu ancypowanych zagrożeń Cele profilaktyki: - działanie zmierzające do tego, by obiekt profilaktyki nie nabył cech niepożądanych - działanie umożliwiające zachowanie zestawu aktualnych i pożądanych cech jednostki Profilaktyka – to zapobieganie zdefiniowanych i spodziewanych zagrożeń poprzez przedsięwzięcie działań mających na celu niedopuszczenie do negatywnych przekształceń istniejącego stanu rzeczy. Procedury profilaktyczne: - profilaktyka kreatywna – wykorzystywanie czynności o charakterze konstruktywnym nakierowanych na wspomaganie i aktywizowanie tych, którzy w efekcie takich działań z powodzeniem radzą sobie z zagrożeniami jakie nie wyeliminowana na drodze profilaktyki defensywnej - profilaktyka defensywna – odwoływanie się do czynności destrukcyjnych wobec przewidywanych zagrożeń w celu likwidacji lub osłabienia. Poziomy profilaktyki: 1. Profilaktyka pierwszorzędowa – adresowana do grupy niskiego ryzyka. Promuje zdrowy styl życia oraz opóźnienie wieku inicjacji zachowań ryzykownych w szerszej populacji. Prowadzą ją głównie nauczyciele. 2. Profilaktyka drugorzędowa – skierowana do grupy podwyższonego ryzyka. Ograniczenie głębokości i czasu trwania dysfunkcji, umożliwienie wycofania się z zachowań ryzykownych – poradnictwo rodzinne, socjoterapii. Realizują ją socjoterapeuci, doradcy rodzinni w poradniach psychologiczno – pedagogicznych i profilaktycznych klubach. 3. Profilaktyka trzeciorzędowa – dotyczy grupy wysokiego ryzyka. Ma na celu przeciwdziałanie pogłębianiu się procesu chorobowego i degradacji społecznej oraz umożliwienie powrotu do normalnego życia społecznego. Realizatorami programów na tym poziomie są głównie lekarze, psycholodzy, pracownicy socjalni. Strategie profilaktyczne: 1. Strategie informacyjne – dostarczanie informacji na temat skutków zachowań ryzykownych i tym samym umożliwienie dokonywania racjonalnego wyboru. 2. Strategie edukacyjne – pomoc w rozwiązywaniu ważnych umiejętności psychologicznych i społecznych. |