INSTYTUCJE POLITYKI SPOŁECZNEJ-dr B.SKOCZYŃSKA-PROKOPOWICZ |  |
| | | | H.P | 09.02.2012 17:49:03 | 
Grupa: Użytkownik
Posty: 52 #862409
Od: 2011-10-27
| W jakim PowerPoincie zapisywaliście prezentację? | | | | | Electra | 27.04.2024 16:12:52 | 
 |
| | | | | Agula | 09.02.2012 18:04:00 | Grupa: Użytkownik
Posty: 13 #862431
Od: 2012-2-6
| Witam, czy w tej prezentacji mogą byc zapisane 9 osób? Czy musi byc 7? | | | | | Tarab | 12.02.2012 02:40:44 |
Grupa: Użytkownik
Posty: 426 #864349
Od: 2011-11-19
Ilość edycji wpisu: 1 | Osoby, które z różnych przyczyn nie mają wpisów u p. dr Prokopowicz proszę o pozostawienie indeksów w Dziekanacie (ułożonych wg alfabetu-o ile można prosić ) i Pani doktor wpisze zaliczenia w ciągu tygodnia. Osoby , które nie dostarczyły wypowiedzi na temat "Społczeństwo ..."powinny je dosłać na moją skrzynkę w poniedziałek - wykładowca musi to mieć przez co najmniej pół roku(tym bardziej ,że wszyscy dostają dobre stopnie). Prezentacje (te, których Pani doktor nie ma) proszę pozostawić na płytkach w jednej kopercie w dziekanacie , na nazwisko dr B.Prokopowicz | | | | | Agula | 12.02.2012 13:22:02 | Grupa: Użytkownik
Posty: 13 #864649
Od: 2012-2-6
| Witam a nie można tej prezentacji przesłać na maila Pani dr? Musimy zostawić w sekretariacie? | | | | | Tarab | 13.02.2012 10:25:38 |
Grupa: Użytkownik
Posty: 426 #865446
Od: 2011-11-19
Ilość edycji wpisu: 1 | Przekazuję informacje od Pani dr B. Skoczyńskiej
Szanowni Państwo !
1)W uzupełnieniu treści zajęć przesyłam fragment artykułu pokonferencyjnego autorstwa pani dr Wiesławy Walc z Wydziału Pedagogiki UR , który omawia kwestie nowego zawodu „asystenta rodziny”,
2)Proszę zapoznać się z fragmentami Waszych wypowiedzi na temat „Społeczeństwo obywatelskie i ja”. Treść została podzielona na :cytaty (które znalazły się w omówieniach) oraz wycinki wypowiedzi osobistych .
Całość postaram się poddać głębszej analizie w terminie późniejszym.
Ad1)
Wprowadzenie
Pogląd, iż właściwie funkcjonująca rodzina stanowi najlepsze środowisko opiekuńczo-wychowawczym dla dziecka jest dziś tak oczywisty, że nie ma potrzeby uzasadniania go. Niezwykłość oddziaływania środowiska rodzinnego nie kończy się zresztą w dzieciństwie. Wzrastanie w rodzinie dbającej o optymalne zaspokojenie potrzeb każdego z jej członków jest gwarancją osiągnięcia dojrzałości w różnych sferach, nabycia umiejętności radzenia sobie z trudnościami codziennego życia. Także dla dorosłego człowieka rodzina jest źródłem wsparcia w przypadku codziennych – mniejszych czy większych – trudności.
Nie trzeba oczywiście podkreślać, iż tego typu oddziaływanie właściwe jest tylko dobrze funkcjonującej rodzinie. Ta dysfunkcjonalna również – niestety – oddziałuje. Jej wpływ jest jednak w mniejszym lub większym stopniu destrukcyjny. Świadomość tego stanu rzeczy skłania do podejmowania działań mających na celu wspieranie rodziny w wypełnianiu jej funkcji, co mogłoby zapewnić optymalne funkcjonowanie składających się na nią jednostek, w przypadku dzieci natomiast – właściwy rozwój i niepowielanie w przyszłości destrukcyjnych zachowań rodziców.
Konieczność wspierania rodziny wydaje się dziś koniecznością. Współczesna rzeczywistość niesie bowiem wiele wyzwań, z którymi nie każdy jest w stanie sobie poradzić sam. Rodzinom brakuje również niejednokrotnie systemu wsparcia społecznego w najbliższym środowisku (jest to negatywna konsekwencja postępującej anonimowości życia we współczesnym świecie). Nie dziwi więc fakt, iż w ostatnich latach podejmuje się coraz więcej starań w celu zbudowania w naszym kraju wieloelementowego systemu wsparcia rodziny. Warto przyjrzeć się dokonaniom w tym zakresie – zwłaszcza w kontekście świeżo uchwalonej ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej1.
Zasady i formy wspierania rodziny w nowej ustawie
1 stycznia 2012 roku – z chwilą wejścia w życie ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej ulegnie dość radykalnej zmianie system opieki nad dzieckiem w naszym kraju. W pełni uzasadnionym stanie się odtąd mówienie o systemie wsparcia rodziny – właśnie taka idea znalazła swój wyraz w tym dokumencie.
Wspieranie rodziny przeżywającej trudności w wypełnianiu funkcji opiekuńczo-wychowawczych to – w myśl analizowanego dokumentu – zespół planowanych działań mających na celu przywrócenie rodzinie zdolności do wypełniania tych funkcji2. Warto zauważyć, iż użyte tu zostało sformułowanie „rodzina przeżywająca trudności w wypełnianiu funkcji opiekuńczo-wychowawczych”, a nie na przykład „rodzina dysfunkcjonalna”. Już sam ten fakt może sugerować założenie działań na rzecz rodziny już w momencie powstawania pierwszych trudności, a nie dopiero wtedy, gdy przybiorą one poważnych charakter.
Obowiązek wspierania rodziny oraz organizacji pieczy zastępczej spoczywa na jednostkach samorządu terytorialnego oraz na organach administracji rządowej. Ma on być realizowany we współpracy ze środowiskiem lokalnym, sądami i ich organami pomocniczymi, Policją, instytucjami oświatowymi, podmiotami leczniczymi, a także kościołami i związkami wyznaniowymi oraz organizacjami społecznymi3.
W ustawie podkreślono prawo dziecka do wychowania w rodzinie (w razie konieczności wychowywania dziecka poza rodziną – do opieki i wychowania w rodzinnych formach pieczy zastępczej), do powrotu do rodziny, do utrzymywania osobistych kontaktów z rodzicami4. Działania wspierające pod adresem rodziny uzasadnione są więc dobrem dziecka.
W myśl dokumentu rodzinie przeżywającej trudności w wypełnianiu funkcji opiekuńczo-wychowawczych wójt zapewnia wsparcie, polegające na:
analizie sytuacji rodziny i środowiska rodzinnego oraz przyczyn kryzysu w rodzinie;
wzmocnieniu roli i funkcji rodziny;
rozwijaniu umiejętności opiekuńczo-wychowawczych rodziny;
podniesieniu świadomości w zakresie planowania oraz funkcjonowania rodziny;
pomocy w integracji rodziny;
przeciwdziałaniu marginalizacji i degradacji społecznej rodziny;
dążeniu do reintegracji rodziny.
Wspieranie rodziny ma być prowadzone za jej zgodą i przy aktywnym udziale, z uwzględnieniem zasobów własnych oraz źródeł wsparcia zewnętrznego. Może przybierać formę pracy z rodziną oraz pomocy w opiece i wychowaniu dziecka5.
Organizacja pracy z rodziną to – w myśl ustawy – obowiązek gminy. Może ona przybierać następujące formy: konsultacji i poradnictwa specjalistycznego; terapii i mediacji; usług dla rodzin z dziećmi, w tym usług opiekuńczych i specjalistycznych; pomocy prawnej, szczególnie w zakresie prawa rodzinnego; organizowania dla rodzin spotkań, mających na celu wymianę ich doświadczeń oraz zapobieganie izolacji („grup wsparcia”, „grup samopomocowych”)6.
Ustawa przewiduje powołanie nowego typu specjalisty, wprost zajmującego się pracą z rodziną – asystenta rodziny. Ma on być przydzielany rodzinie przez kierownika ośrodka pomocy społecznej na wniosek pracownika socjalnego (który przeprowadził w rodzinie wywiad środowiskowy)7. Zadania asystenta rodziny zostały ujęte wyjątkowo szeroko:
1. opracowanie i realizacja planu pracy z rodziną we współpracy z członkami rodziny i w konsultacji z pracownikiem socjalnym;
2. opracowanie, we współpracy z członkami rodziny i koordynatorem rodzinnej pieczy zastępczej, planu pracy z rodziną, który jest skoordynowany z planem pomocy dziecku umieszczonemu w pieczy zastępczej;
3. udzielanie pomocy rodzinom w poprawie ich sytuacji życiowej, w tym w zdobywaniu umiejętności prawidłowego prowadzenia gospodarstwa domowego;
4. udzielanie pomocy rodzinom w rozwiązywaniu problemów socjalnych;
5. udzielanie pomocy rodzinom w rozwiązywaniu problemów psychologicznych;
6. udzielanie pomocy rodzinom w rozwiązywaniu problemów wychowawczych z dziećmi;
7. wspieranie aktywności społecznej rodzin;
8. motywowanie członków rodzin do podnoszenia kwalifikacji zawodowych;
9. udzielanie pomocy w poszukiwaniu, podejmowaniu i utrzymywaniu pracy zawodowej;
10. motywowanie do udziału w zajęciach grupowych dla rodziców, mających na celu kształtowanie prawidłowych wzorców rodzicielskich i umiejętności psychospołecznych;
11. udzielanie wsparcia dzieciom, w szczególności poprzez udział w zajęciach psychoedukacyjnych;
12. podejmowanie działań interwencyjnych i zaradczych w sytuacji zagrożenia bezpieczeństwa dzieci i rodzin;
13. prowadzenie indywidualnych konsultacji wychowawczych dla rodziców i dzieci;
14. prowadzenie dokumentacji dotyczącej pracy z rodziną;
15. dokonywanie okresowej oceny sytuacji rodziny, nie rzadziej niż co pół roku;
16. monitorowanie funkcjonowania rodziny po zakończeniu pracy z nią;
17. sporządzanie, na wniosek sądu, opinii o rodzinie i jej członkach;
18. współpraca z jednostkami administracji rządowej i samorządowej, właściwymi organizacjami pozarządowymi oraz innymi podmiotami i osobami specjalizującymi się w działaniach na rzecz dziecka i rodziny;
19. współpraca z zespołem interdyscyplinarnym lub grupą roboczą, o których mowa w ustawie o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie8.
Z przytoczonego rejestru obowiązków asystenta rodziny wynika, iż musi on być osobą posiadającą wyjątkowo wielostronne kompetencje, zdolną do różnorodnych działań na rzecz rodzin. W związku z tym pewne wątpliwości budzą określone w dokumencie wymagania odnośnie jego wykształcenia. Asystentem rodziny może być bowiem osoba posiadająca wyższe wykształcenie na kierunku pedagogika, psychologia, socjologia, nauki o rodzinie, praca socjalna albo wykształcenie wyższe na dowolnym kierunku uzupełnione szkoleniem z zakresu pracy z dziećmi lub rodziną (lub studiami podyplomowymi obejmującymi zakres takiego szkolenia) i co najmniej roczny staż pracy z dziećmi lub rodziną. Takie wymagania zasadniczo nie są kontrowersyjne – choć można przypuszczać, iż lepsze kompetencje do pracy z rodziną dają studia kierunkowe, a nie dowolne, uzupełnione szkoleniem. Dyskusyjne jest natomiast dopuszczenie sytuacji, iż asystentem rodziny zostaje osoba ze średnim wykształceniem, która ukończyła szkolenie z zakresu pracy z dziećmi lub rodziną, a także udokumentuje co najmniej trzyletni staż pracy z dziećmi lub rodziną9. Wydaje się, iż taka osoba będzie miała spore trudności, by wszystkie zadania przypisane asystentowi rodziny zrealizować na naprawdę dobrym poziomie.
Słuszne jest zobowiązanie asystenta rodziny do systematycznego podnoszenia swoich kwalifikacji w zakresie pracy z dziećmi lub rodziną (przez udział w szkoleniach i samokształcenie)10.
Jeden asystent rodziny może prowadzić równocześnie pracę z maksymalnie 20 rodzinami (co zależy od stopnia trudności wykonywania zadań). Liczba ta wydaje się zbyt duża – tym bardziej, iż należy przypuszczać, że w praktyce „maksymalnie 20” oznaczać będzie „20”.
Asystenta rodziny ma zatrudniać kierownik jednostki organizacyjnej gminy, która organizuje pracę z rodziną lub podmiot, któremu gmina zleciła organizację pracy z rodziną. Praca asystenta rodziny nie może być łączona z wykonywaniem obowiązków pracownika socjalnego. Nie może on też prowadzić postępowań z zakresu świadczeń realizowanych przez gminę11. Dobrym rozwiązaniem wydaje się sytuacja, gdy asystent rodziny „nie ma nic wspólnego” z zasiłkami przyznawanymi przez pomoc społeczną. Z całą pewnością może to zagwarantować zachowanie większej szczerości w kontaktach rodziny z nim.
W przyjętym tekście analizowanej ustawy nie znalazł się, niestety, jeden z istotnych zapisów obecnych w jej projekcie. Chodzi mianowicie o zapis dotyczący zespołów interdyscyplinarnych. Miały one być powoływane przez kierownika ośrodka pomocy społecznej na wniosek asystenta rodziny. Do zadań takiego zespołu miały należeć:
1. diagnoza trudności występujących w rodzinie;
2. współpraca z jednostkami administracji rządowej i samorządowej, szkołami, zakładami opieki zdrowotnej, właściwymi organizacjami pozarządowymi oraz innymi podmiotami i osobami specjalizującymi się w działaniach na rzecz dziecka i rodziny;
3. dokonywanie kresowej oceny sytuacji rodziny, nie rzadziej niż co pół roku12.
W skład wspomnianego zespołu mieli wchodzić: asystent rodziny oraz, w zależności od sytuacji rodziny, pedagog szkolny, przedstawiciel Policji, kurator sądowy. Szkoda, iż w uchwalonym dokumencie zrezygnowano z uregulowań dotyczących zespołów interdyscyplinarnych. Wiadomo, iż rozwiązywanie problemów – niejednokrotnie bardzo poważnych – występujących w rodzinach jest znacznie skuteczniejsze w zespole różnych specjalistów. Taki zespół z całą pewnością byłby znacznym wsparciem dla asystenta rodziny, dając możliwość chociażby przedyskutowania strategii działań z rodziną czy uzyskania konkretnej pomocy dla niej.
Kolejną nową formą wsparcia rodziny określoną w uchwalonej ustawie o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej jest objęcie jej pomocą rodziny wspierającej. Rodzina wspierająca, współpracując z asystentem rodziny, ma pomagać rodzinie przeżywającej trudności w: opiece i wychowaniu dziecka; prowadzeniu gospodarstwa domowego; kształtowaniu i wypełnianiu ról społecznych. Pełnienie funkcji rodziny wspierającej może być powierzone osobom z bezpośredniego otoczenia dziecka. Ustanawia ją wójt (właściwy ze względu na miejsce zamieszkania rodziny wpieranej) po uzyskaniu pozytywnej opinii kierownika ośrodka pomocy społecznej, wydanej na podstawie przeprowadzonego rodzinnego wywiadu środowiskowego. Rodzina wspierająca może otrzymać zwrot kosztów związanych z udzielaniem pomocy13.
Propozycję tworzenia rodzin wspierających należy ocenić bardzo pozytywnie. Taka, mniej kojarząca się z profesjonalizmem, terapią, pomoc na zasadzie „rodzina – rodzinie” może w praktyce okazać się bardzo skuteczna, zwłaszcza, że w tym przypadku dodatkowym czynnikiem wzmacniającym oddziaływania zapewne będą nieformalne więzi łączące obie rodziny.
Jako formę wsparcia rodziny w analizowanej ustawie wskazano także objęcie dziecka wychowaniem w placówce wsparcia dziennego14. Nie jest ona nowością w naszym systemie opieki nad dzieckiem. Nowa jest jedna z form jej działania – praca podwórkowa, prowadzona przez wychowawcę, realizującego działania animacyjne i socjoterapeutyczne (wymieniana obok formy opiekuńczej – w postaci kół zainteresowań, świetlic, klubów i ognisk wychowawczych, a także formy specjalistycznej, w której organizuje się zajęcia socjoterapeutyczne, terapeutyczne, korekcyjne, kompensacyjne, logopedyczne, realizuje indywidualny program korekcyjny, program psychokorekcyjny lub psychoprofilaktyczny, w szczególności terapię pedagogiczną, psychologiczną i socjoterapię)15. Placówki wsparcia dziennego są dobrą, sprawdzoną formą wsparcia rodziny. Obejmują one swoim oddziaływaniem dzieci, wspomagając tym samym działalność wychowawczą rodzin (niekiedy o działania specjalistyczne, o charakterze terapeutycznym). Dobrze więc, iż w analizowanej ustawie znalazło się dla nich miejsce.
Uwagi końcowe
Przyjęta ustawa o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej jest w pewnym sensie zwieńczeniem przekształceń, jakie dokonywały się w naszym systemie opieki nad dzieckiem od lat dziewięćdziesiątych. Niektóre z wprowadzanych wraz z nią zmian mają charakter wręcz „rewolucyjny” – z całą pewnością pełne wcielenie ich w życie zajmie sporo czasu. Na ich ocenę też trzeba będzie jeszcze trochę poczekać.
W tekście skoncentrowano się przede wszystkim na tych uregulowaniach, które dotyczą wprost wspierania rodziny, pominięto wprowadzane przekształcenia systemu opieki nad dzieckiem (czy – jak zapisano w ustawie – pieczy zastępczej). Określone w dokumencie nowe formy działań na rzecz rodziny są wartościowe. Oczywiście, trudno przewidzieć, jak będzie wyglądało wcielanie ich w życie – na przykład czy asystentami rodziny będą zostawać osoby po studiach przygotowujących do pracy z rodziną, czy – w ramach oszczędności – przeszkolone osoby ze średnim wykształceniem. Trudno także w tej chwili przewidzieć, czy tak rozległa lista zadań asystenta rodziny będzie w praktyce możliwa do zrealizowania. Problemem zapewne pozostanie identyfikacja rodzin potrzebujących wsparcia – asystent rodziny ma zaczynać pracę po sprawdzeniu sytuacji rodziny przez pracownika socjalnego. Jeśli nie przybędzie w naszym systemie pracowników socjalnych, ta kwestie może okazać się jego słabym punktem.
Założenia analizowanej ustawy tak naprawdę zweryfikuje dopiero praktyka. Obecnie można jednak z całą pewnością stwierdzić, iż dokument ten daje szansę naprawdę korzystnych przekształceń w polskim systemie wsparcia rodziny.
Ad 2)
Podsumowanie wypowiedzi studentów n.t.: Społeczeństwo obywatelskie i ja.
I . Definicje:
„Społeczeństwo obywatelskie jest autonomicznym bytem zdolnym równoważyć władzę państwową, pozwalając jednocześnie społeczeństwu przejawiać swoje interesy i potrzeby, jednoczyć je wobec spraw wspólnej troski oraz wpływać na decyzje publiczne. Po to, by społeczeństwo obywatelskie mogło odgrywać tę rolę, musi posiadać wewnętrzne siły żywotne, własną strukturę, utkaną w sieć wzajemnych – a nie kontrolowanych przez państwo i jego aparat – powiązań między ludźmi i grupami społecznymi".
źródło: Witold Osiatyński „Rzeczpospolita obywateli”
"Najprościej mówiąc: społeczeństwo obywatelskie to przestrzeń pomiędzy rodziną, państwem a rynkiem, w której działają oddolne organizacje społeczne. W tej przestrzeni obywatele prowadzą debatę, w efekcie której wypracowywane są rozwiązania społeczne dla dobra wspólnego." (W. Osiatyński „Rzeczpospolita obywateli”)
Powszechne funkcjonowanie społeczeństwa obywatelskiego wiąże się z systemem demokratycznym, który zapewnia warunki jego istnienia. Bez demokracji ludność danego państwa nie miałaby istotnego wpływu na wiele z sytuacji życiowych, w których na ogół społeczeństwo ma prawo do wyrażania własnego zdania w wielu z dziedzin życia np. w polityce i sposobie rządzenia - choćby poprzez referenda, inicjatywy ludowe, czynne i bierne prawo wyborcze.
Społeczeństwo obywatelskie to samoorganizująca się zbiorowość, ukształtowana dzięki działalności różnych instytucji życia publicznego (media, organizacje). Jego cechą charakterystyczną jest niezależność od władzy państwowej. Takie społeczeństwo może istnieć jedynie w państwie demokratycznym, i jest ono warunkiem istnienia sprawnie działającej administracji. W systemie totalitarnym wszelkie swobody obywatelskie zostałyby stłumione w zarodku przez panujący reżim.
Jak powszechnie wiadomo, społeczeństwo obywatelskie w dużej mierze odnosi się do sfery aktywności społecznej, która zorientowana jest na realizację dobra wspólnego, rozumianego jako dobro innych, ale nie własne.
Za prekursora społeczeństwa obywatelskiego uważa się Arystotelesa. Twierdził on, że państwo jest najwyższą formą istnienia społeczeństwa i powołane jest dla dobra jednostki.
W literaturze znajdujemy różne definicje społeczeństwa obywatelskiego. Według mnie jedną z najodpowiedniejszych podaje E. Wnuk- Lipiński16, który definiuje społeczeństwo obywatelskie jako ogół niepaństwowych instytucji, organizacji i stowarzyszeń cywilnych działających w sferze publicznej. W takich właśnie organizacjach powstających oddolnie, każdy z nas może dobrowolnie uczestniczyć i pomagać rozwiązywać różne problemy społeczne, z którymi państwo sobie nie radzi.
Społeczeństwo obywatelskie rozpatrywane jest w wielu aspektach np. w politycznym, społecznym, ekonomicznym czy kulturalnym. Jest to warunek wstępny zachowania przez obywateli niezależności wobec władzy państwowej i rozwoju wszelkich inicjatyw społecznych.
Wśród członków społeczeństwa wykształcają się trwałe wzorce postępowania jak: poczucie współodpowiedzialności, solidarność, wzajemny szacunek i zaufanie. Tworzy się sieć społecznego zaangażowania.
„Nie zawsze ten, kto ma wysoką pozycję społeczną, jest rzeczywiście społeczeństwu potrzebny”. Antoni Kępiński
Społeczeństwo obywatelskie to wiele form związków społecznych i stowarzyszeń, które z istoty swojej nie są polityczne (choć mogą się wyrażać poprzez politykę). Należy do nich zaliczyć rodzinę, wspólnoty sąsiedzkie, różnego rodzaju dobrowolne organizacje, związki zawodowe, małe przedsiębiorstwa, wielkie korporacje i wspólnoty religijne.
Społeczeństwo obywatelskie to społeczność uformowana przez działalności instytucji życia publicznego, grup społecznych, organizacji i jednostek. Przejawami takiego społeczeństwa są: wolontariat, organizacje pozarządowe, zrównoważony rozwój, aktywność społeczna, samorządność.
Dynamika dzisiejszego społeczeństwa opiera się na nieustannym wymyślaniu samego siebie od początku i testowaniu kolejnych wersji „ja” we wszystkich możliwych warunkach.
Peter Sloterdijk
„ We wzorcowym społeczeństwie obywatelskim występuje obfitość kapitału społecznego, czyli zaufania, zasad postępowania i woli współpracy. W społeczeństwie obywatelskim ludzie sobie ufają i zrzeszają się w celu realizacji zbiorowych celów. Mogą się różnić poglądami i przekonaniami, ale szanują się nawzajem i są tolerancyjni wobec odmienności. Obywatele uważają innych za równych sobie i wierzą w równość szans, mając przy tym świadomość, że idealna równość wyników jest nieosiągalna. Stosunki między ludźmi są przede wszystkim poziome: każdy człowiek ma taką samą godność, takie same obowiązki, takie same uprawnienia i równość ta jest zapisana w prawie. Jednostki są prawdziwymi obywatelami, to znaczy interesują się sprawami publicznymi i zależy im na pomyślności całej wspólnoty.”
źródło: Prof. Larry Diamond, politolog, Uniwersytet Stanforda, „Szanse demokracji”, Tyg. Europa, luty 2008.
„Człowiek ma prawo patrzeć na drugiego z góry tylko wówczas, kiedy chce mu pomóc, aby się podniósł”
(Gabriel Garcia Marquez).
" Droga do demokracji prowadzi przede wszystkim przez wychowanie obywatelskie wszystkich mieszkańców kraju, kóre pozwala im odgrywać aktywną i odpowiedzialną rolę w życiu publicznym, na forum społeczności lokalnych i na wszystkich płaszczyznach życia społecznego. Naród z wykształconym zmysłem obywatelskim będzie świadom faktu, że przemiany nie są tylko kwestią struktur, ale muszą dotyczyć także mentalności."
(bł. Jan Paweł II, 1999 r)
II Opinie
Myślę, że w naszym kraju ludzie stają się coraz odważniejsi w wyrażaniu swojej woli- niestety najczęściej dzieje się to wtedy gdy istnieje jakieś zagrożenie, nieszczęście. Obserwując moją „małą ojczyznę” stwierdzam, że nawet bardzo małe miejscowości potrafią aktywnie uczestniczyć w życiu społecznym. Każdy człowiek przy odrobinie dobrej woli, może znaleźć grupę z którą będzie poszerzać swoje zainteresowania, z którą będzie działać.
Będąc częścią społeczeństwa obywatelskiego moje poglądy nie są skrępowane. Przekonanie, że mam prawo do własnego zdania i wolności działania powoduje, że czuję się w takim państwie wolna.
Społeczeństwo polskie zasługuje na miano społeczeństwa obywatelskiego, ponieważ, świadomie uczestniczy w życiu publicznym bez impulsu ze strony władzy państwowej. Coraz bardziej można zaobserwować ludzi, którzy biorą czynny udział w życiu państwowym po przez między innymi uczestnictwo w wyborach państwowych na Prezydenta Rzeczpospolitej, czy wyborach lokalnych np. na Burmistrza
Każdy człowiek chciałby żyć w kraju przyjaznym obywatelom, w którym potrzeby ludzi są zaspokajane, a żyjące w nim osoby z troską dbają o wspólne dobro i o siebie nawzajem
Społeczeństwo obywatelskie to taka cicha broń ostateczna w walce z niesprawiedliwością. W momencie gdy jest już bardzo źle mam pewność ze każdy szary człowiek wyjdzie na ulice i powie głośno co myśli.
. Aktywność obywatelska, mieszcząca się w ramach prawa jest znacznie lepsza niż obywatelska bierność.
Zastanawiam się czy jednym z głównych problemów współczesnego człowieka nie jest to, że doświadcza siebie jako jednostki pozbawionej znaczenia. Tak sobie myślę czy kiedy ludzie czują jako indywidualne osoby swoją nieistotność czy wówczas ulega także zachwianiu ich poczucie odpowiedzialności.
W Polsce za narodziny współczesnego społeczeństwa obywatelskiego można uważać - paradoksalnie - lata 70te, a wiec okres walki z systemem komunistycznym.
Uważam, że znając swoją przeszłość a także znając swoje możliwości, których dowodem są powstające ciągle organizacje, związki i stowarzyszenia, Polacy coraz bardziej rozumieją ideę społeczeństwa obywatelskiego i będą ją rozwijać, bo sam jako świadomy obywatel choć trochę bierny zaczynam to rozumieć. Poza tym w kupie siła. Może to troche prostackie powiedzenie ale idealnie odzwierciedla ideę społeczeństwa obywatelskiego
Wg mnie społeczeństwo obywatelskie, to grupa ludzi, która nad Ja przekłada My i działa w taki sposób, ze nie patrzy na to co zrobią inni czyli władza.
Warto więc zadać sobie pytanie jaki ja mam udział w życiu publicznym. Otóż jak każdy korzystam ze swoich praw w społeczeństwie i spełniam swoje obywatelskie obowiązki. Mam prawo żądać porządku na ulicach, ale sama mam również obowiązek ich nie zaśmiecać.
Ważnym czynnikiem w kształtowaniu odpowiedniej postawy społecznej powinna być podstawowa jednostka społeczna, którą jest rodzina. To na rodzicach powinien spoczywać obowiązek odpowiedniego przygotowania dzieci do funkcjonowania w społeczeństwie oraz wpajanie dzieciom prawidłowej postawy społecznej. Brak zaangażowania ze strony rodziców bądź też przerzucanie odpowiedzialności na szkołę i nauczycieli prowadzi do tego, że wiedza młodych ludzi na tematy społeczne czy też polityczne jest wybiórcza i ograniczona. Wiąże się to z postępującym zobojętnieniem oraz brakiem zaangażowania obywateli w życie społeczne.
Dlatego tak ważna jest edukacja od najmłodszych lat oraz wytworzenie w dzieciach zdrowego nawyku interesowania się tym co dzieje się dookoła nich.To właśnie te dzieci wyrosną na odpowiedzialnych obywateli dla, których oddanie głosu w wyborach nie będzie tylko przykrym obowiązkiem, bądź też możliwością urozmaicenia sobie niedzielnego dnia. To one będą chętnie uczestniczyły
Uważam jednak, że obecne nie istnieje w Polsce społeczeństwo obywatelskie, każdy kto posiada władze nad kimś będzie to wykorzystywał jak tylko się da. Dobrym przykładem są tu nasi politycy, którzy potrzebują nas obywateli raz na 4 lata abyśmy oddawali na nich swoje glosy, po wyborach robią co chcę, nie dotrzymują danych nam obietnic i nie robią nic aby nam obywatelom żyło się lepiej. Patrząc na to wszytko odechciewa mi się oddawania swojego głosu na jakiegokolwiek kandydata, tak więc nie chodzę na wybory, potem mam przynajmniej czyste sumienie, że nie przyczyniłam się do „niszczenia” tego kraju
Uważam, ze społeczeństwo polskie w dalekim stopniu odbiega od wzorcowego modelu społeczeństwa obywatelskiego. Wiedza polaków na tematy społeczne, polityczne czy gospodarcze jest znikoma i przedstawiana przez media w sposób wybiórczy.
Aktywne udzielanie się w spawach rodzinnych czy życiu zawodowym, szkolnym jest przejawem urzeczywistnienia się idei obywatela społecznego, dlatego taka postawa jest moim zdaniem prawidłowa.
Społeczeństwo obywatelskie, moim zdaniem oznacza pewną grupę ludzi dla której interes ogółu jest ważniejszy niż swój własny.
Ostatnią kwestią, którą chcę poruszyć jest mój stosunek do Polski. Nie wyobrażam sobie życia w innym kraju. Mimo, iż czasami jest trudno to tutaj jest moja rodzina i znajomi, tutaj się uczę i pracuję i nie potrafiłabym tego zostawić i wyjechać.
Obywatelskie zaangażowanie w „coś więcej” czyli organizowanie spotkań, uczestniczenie w zebraniach, które dotyczą naszego otoczenia nie występuje. Patrząc na znajomych mogę zauważyć, że rodzina to dla nich priorytet a jeśli chodzi o otoczenie czyli struktury pozarodzinne jest gorzej. W moim otoczeniu jest mało osób, które lubią się angażować w sprawy innych. Rodzina i krąg znajomych to często cały świat.
W społeczeństwie funkcjonuję aktywnie chodząc na wybory, referenda. Jestem wolontariuszką w Ośrodku Dla Dzieci Niepełnosprawnych. Spędzam z nimi czas wolny, pomagam w lekcjach, czytam książki. W swojej rodzinie funkcjonuję jako siostra mam dwóch braci i jedną siostrę zawsze staram się być dla nich oparciem i służyć pomocą.
Od około dwóch lat jestem członkiem Rzeszowskiej Grupy Rekonstrukcji Historycznej, której głównym celem jest propagowanie polskiej historii, która jest tak bardzo zagłuszana oraz rozwijanie nowoczesnego patriotyzmu. Misją Grupy jest przekazywanie idei, iż bycie patriotą nie jest żadnym wstydem, a polskość
to duma, jaką nosimy w sercach.
Jestem osobą wierzącą, kiedy byłam młodsza należałam do scholii parafialnej i KSM (Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży). Wraz z moimi znajomymi prowadzę bogate życie towarzyskie, uczęszczając w rożnych wydarzeniach kulturalnych typu: dożynki, festyny, koncerty, imprezy czy kibicując lokalnej drużynie piłkarskiej.
Kształtowanie młodych ludzi powinno odbywać się w zgodzie z wartościami równości, aktywności społecznej i tolerancji, ponieważ stanowi to podstawę demokratycznego państwa obywatelskiego.
Mam niekiedy wrażenie, że jestem niedostrzegalna, jestem jednym z setek tysięcy elementów tej machiny. Zadaję sobie czasem pytanie, jakie znaczenie dla ogółu może mieć jednostka, czy jej działanie ma na coś wpływ, czy ktoś w ogóle dba o moje interesy.
od kilku lat każdy podatnik może przekazywać jeden procent swojego podatku na fundacje,
Aktywność obywatelska to również udział w wyborach jest to podstawowe prawo obywatela, który wybiera kandydata, jaki będzie pełnił ważną funkcje publiczną. Bardzo ważne jest również zwracanie uwagi władzy na znaczące problemy, wygłaszanie swoich poglądów, protestowanie przeciw błędnym decyzją oraz działania na rzecz rozwoju społeczności lokalnej.
W swojej miejscowości uczestniczę w spotkaniach lokalnego stowarzyszenia, do którego należę oraz aktywnie biorą udział w przygotowywaniu niektórych imprez środowiskowych. Tradycją są „Spotkania wigilijne”, „Wystawa Bożonarodzeniowa” i „Wystawa Wielkanocna”. Działania takie podnoszą jakości życia pojedynczego człowieka i społeczeństwa jako ogółu. Ludzie odczują fakt, iż stanowią, żyją i funkcjonują we wspólnocie
Chciałoby się naprawiać świat, ale nie zawsze są ku temu możliwości a tym bardziej odwaga.
Wszyscy powinniśmy mieć większe zaufanie do ludzi, ponieważ wzajemne zaufanie to zdolność do robienia czegokolwiek dla innych, a tym samym przyczyni się to do większej aktywności obywatelskiej.
. Wzrasta również konflikt między grupami społecznymi, chodzi tu głównie o zarobki, które się znacznie różnią i to nam się bardzo nie podoba. Ludzie żyjący na niskim poziomie , niezadowoleni ze swojego statusu majątkowego niechętnie angażują się w działalność stowarzyszeń czy fundacji, gdyż mają własne problemy. Polacy zamykają się w rodzinnym kręgu, nie interesują ich kontakty nawet z sąsiadami, a przecież bez zaufania nie da się współpracować, współdziałać, organizować się
Jednak pomimo tych różnorodnych trudności rodzina kształtująca osobowość, postawy człowieka, powinna dążyć do jedności i harmonijnych układów pomiędzy swoimi członkami, ponieważ ma wpływ na to, jakie jest i będzie społeczeństwo. Rodzina „była więc-
i chyba nadal jest-tyleż wartością, co instrumentem umożliwiającym przetrwanie”
Moim zdaniem społeczeństwo nie oznacza tego, że musimy się dzielić wszystkim, co mamy z ludźmi. Trzeba wypracować wspólny system, w którym każdy będzie ponosił takie same koszty, aby wszystkim żyło się lepiej. Nauczyć się dzielić dobrem z innymi a nie tylko narzekać na to, że nam jest źle a inni mają lepiej. Wszyscy musimy nauczyć się żyć ze świadomością, że musimy wspólnie coś wypracować a nie w pojedynkę.
. Bardzo często angażuję się w internetowe akcje które mają na celu poparcie spraw które są mi bliskie lub z którymi się utożsamiam. Niestety w moim przypadku jest to poparcie przez Internet gdyż mieszkam na wsi
Mamy nadzieje, że warunki życia w Polsce ulegną polepszeniu i nie będziemy zmuszeni do wyjazdu za granicę w poszukiwaniu lepszej pracy.
od kilku lat każdy podatnik może przekazywać jeden procent swojego podatku na fundacje,
Aktywność obywatelska to również udział w wyborach jest to podstawowe prawo obywatela, który wybiera kandydata, jaki będzie pełnił ważną funkcje publiczną. Bardzo ważne jest również zwracanie uwagi władzy na znaczące problemy, wygłaszanie swoich poglądów, protestowanie przeciw błędnym decyzją oraz działania na rzecz rozwoju społeczności lokalnej.
Bardzo ważne jest też nawiązywanie szczerych kontaktów z osobą niepełnosprawną i traktowanie jej jako partnera w każdym wymiarze funkcjonowania.
Uważam że moim udziałem w społeczeństwie obywatelskim był wolontariat w schronisku dla bezdomnych zwierząt w mojej miejscowości
. Weźmy na przykład wybory , moim zdaniem każdy jako obywatel i osoba odpowiedzialna za losy naszego społeczeństwa powinna wziąć w nich udział i oddać głos zgodnie ze swoim sumieniem , gdyż między innymi od tego wyboru będzie zależało to czy będziemy godnie reprezentowani na arenie między narodowej ,co przekładać się będzie później z kolei na nasze życie społeczne.
Pierwsza i chyba najważniejsza myśl to: wolontariat. Od blisko 10 lat działam
w wolontariacie. Najpierw był to…..
Społeczeństwo obywatelskie powinno mieć swój początek w rodzinie. Rodzice poprzez właściwe wychowanie swoich dzieci zobowiązani są do kształtowania więzi społecznych. Jeśli zaszczepi się w nas już od najmłodszych lat takie więzi, będziemy bardziej zaangażowani w życie narodu i zbudujemy państwo bardziej stabilne.
Nie jesteśmy społeczeństwem obywatelskim, nie potrafimy działać wspólnie,
nie mamy takiej motywacji i nie mamy zaufania do tych, z którymi moglibyśmy podjąć wspólne działania. Polacy, dopóki ktoś ich nie szturchnie, są otwarci, mili, wielkoduszni i przede wszystkim skromni. Nie chwalą się swoimi sukcesami, nie próbują wywyższać się nad innych. Problem jednak w tym, że od skromności i umiłowania bliźniego do zaufania obcemu i dostrzeżenia interesu własnego w „bezinteresownej” współpracy droga daleka, a my na tej drodze jeszcze dalej.
. Pomimo tak trudnych czasów ja swoje dzieci pozytywnie nastawiam do życia, wpajam poczucie własnej wartości, odpowiedzialności i zaangażowania w sprawy innych, bo zdaję sobie sprawę jak dużą rolę w kształtowaniu postawy obywatelskiej spełnia rodzina, a przecież nasze dzieci będą tworzyć ( bądź nie )społeczeństwo obywatelskie.
Uważam, że społeczeństwo obywatelskie powinno mieć swój początek już w rodzinie. Rodzice poprzez właściwe wychowanie swoich dzieci zobowiązani są do kształtowania więzi społecznych. Jeśli zaszczepi się w nas już od najmłodszych lat takie więzi, będziemy bardziej zaangażowani w życie narodu i zbudujemy państwo bardziej stabilne.
Państwo powinno także tworzyć takie warunki, aby żadne inicjatywy obywatelskie, które są podejmowane zgodnie z prawem nie były powstrzymywane przez nie same lub wpływowe osoby czy grupy społeczne.
Moja „ mała ojczyzna” blokowo–podwórkowa jest miejscem, gdzie nieobce są ludzkie odruchy, gdzie niema wielkiego bogactwa, chyba że to które znajduje się ich sercach. Jest zainteresowanie potrzebami tych którzy w danym momencie wymagają pomocy i wsparcia. Pomagam sam jeśli potrafię, nie zdarzyło się aby mi jej odmówiono.
. Uważam, że bardzo ważna jest umiejętność poszanowania przekonań i praw innych ludzi, współpraca wtedy staje się łatwiejsza, przyjemniejsza, staram się być tolerancyjny i wyrozumiały.
Rozwój społeczeństwa obywatelskiego następuje w dużej mierze poprzez edukację
. W społeczeństwie obywatelskim ludzie muszą mieć pewność, że instytucje państwowe nakierowane na pomoc najbardziej potrzebującym są sprawne, odpowiednio zarządzane, przejrzyste i przede wszystkim przyjazne osobom, które z ich usług korzystają.
Niemniej jednak jesteśmy społeczeństwem malkontentów, zamiast brać sprawy w swoje ręce – narzekamy. Możemy się kształcić, korzystać z bezpłatnej służby zdrowia ( chociaż ta pozostawia wiele do życzenia) Często dochodzi do różnego rodzaju wypaczeń jeśli chodzi o opiekę nad rodziną. Wielu ludzi „ogrywa” prawo i wykorzystuje dla swoich doraźnych celów, a nie otrzymują jej ci, którzy naprawdę tej pomocy potrzebują.
W mojej gminie Lubenia zauważyłam kilka działalności społeczeństwa obywatelskiego w wymienionych wyżej zakresach gdzie w niektórych również i ja biorę udział bądź już uczestniczyłam wcześniej. „Stowarzyszenie mieszkańców wsi Straszydle” zespół śpiewaczy składający się z ludzi młodych oraz tych trochę starszych ( co istotne przedział wiekowy w zespole bez ograniczeń).Cel stanowi zarówno promocja wsi, włączanie się w akcję dla potrzebujących, samotnych jak i miłe spędzanie czasu wolnego, wzajemna integracja poprzez: wspólne spotkania, gry i zabawy, sporty (siatkówka), wyjazdy, uczestniczenia w występach publicznych jak i okazjonalnych typu dzień Kobiet, dzień Matki, Babci i Dziadka, wigilia, święta, dzielenie się opłatkiem, organizacja imprez śpiewno-tanecznych.
Wiec czy można tak naprawdę mówić ze istnieje społeczeństwo obywatelskie? Można je stworzyć, ale wymaga to przede wszystkim chęci z każdej strony. Głównym problemem są
cele i motywacje społeczne, problemem jest również mentalność.
Według mnie jest to taka grupa ludzi, która nie dba tylko o siebie ale o całą wspólnotę niezależnie od tego, co zrobi władza. Do społeczeństwa obywatelskiego należy każdy z nas poprzez przynależność do różnych grup społecznych, organizacji, klubów
…. wielu ludzi po studiach i tak nie może znaleźć, pracy zgodnej ze swoim wykształceniem w naszym kraju. Dzieje się tak ponieważ Instytucje Państwowe zamiast zatrudniać ludzi którzy wykształcili się w kierunku wolnego stanowiska, „zapychają dziury etatów” rodzinami, znajomymi. Więc wypada wykrzyczeć w kierunku odpowiedzialnych za stworzone warunki dla młodych ludzi, po co się starać?, skoro pochodzenie i brak odpowiednich znajomości i tak zepcha nas gdzieś na dalszy plan społeczny. Mam 25 lat. Ukończyłam studia licencjackie, po to by dziś na umowę zlecenie jako studentka za 5,12zł stać codziennie 8 godzin na nogach, z wymuszonym uśmiechem na twarzy, z 15 min przerwą na śniadanie w sieciowym sklepie spożywczym. Bo każda instytucja domaga się doświadczenia zawodowego, więc warto pomyśle jak młodzi mają je zdobyć? Skoro nikt szansy na zdobycie doświadczenia nie chce nam dać. Taką pełnie rolę dla naszego społeczeństwa.
nikt nie może narzucić nam w co mamy wierzyć ani być przez to dyskryminowanym za to w co wierzymy.
Dzięki pracy rośnie uczucie faktycznego sensu życia.
Wolontariat jest dla mnie sposobem zaspokojenia potrzeby przynależności, a nawet sposobem na życie.
zobowiązany jestem do poszanowania i przestrzegania prawa, które ustanowiło państwo i na którego straży stoję. Staram się też pracować nad kształtowaniem cech godnych obywatela takich jak patriotyzm, tolerancja, sumienność. Chciałabym kiedyś te wartości przekazać moim dzieciom. Jako obywatel staram się interesować sprawami kraju, mieć własne zdanie w bieżących państwowych sprawach. Swoje obywatelskie a także zawodowe powinności spełniam pomagając innym ludziom
Można śmiało powiedzieć, że obecnie zadaniem dobrego obywatela jest przestrzeganie prawa, udział w wyborach i dbanie o interesy państwa. Szkoda tylko, że składane przed wyborami obietnice rzadko są spełniane, a dbanie o dobry interes państwa wiąże się
z nadwerężeniem naszego domowego budżetu.
Rodzina daje bezpieczeństwo, możliwość rozwoju edukacyjnego oraz życiową mądrość przekazując rady jak dobrze żyć. Dalsze życie każdego człowieka zależy od tego jak zostanie wychowany przez swoich rodziców, jakie wartości zostaną mu przekazane.
Moim udziałem w społeczeństwie obywatelskim jest np. wolontariat na rzecz schronisk dla zwierząt.
| | | | | Tarab | 15.02.2012 11:30:00 |
Grupa: Użytkownik
Posty: 426 #867171
Od: 2011-11-19
| Przypominam ponownie, że osoby, które z różnych przyczyn nie mają wpisów u p. dr Prokopowicz proszę o pozostawienie indeksów w Dziekanacie w naszych szufladach (I OPS). Pani doktor wpisze zaliczenia w ciągu tygodnia.
Osoby , które nie dostarczyły wypowiedzi na temat "Społczeństwo ..."powinny je dosłać na moją skrzynkę - wykładowca musi to mieć przez co najmniej pół roku.
Prezentacje (te, których Pani doktor nie ma) proszę pozostawić na płytkach w jednej kopercie w dziekanacie, na nazwisko dr B.Prokopowicz. | | | | | Tarab | 04.03.2012 17:33:58 |
Grupa: Użytkownik
Posty: 426 #883990
Od: 2011-11-19
| Cytuję meila od Pani dr B. Skoczyńskiej-Prokopowicz:
"Zwracam się do Pani z prośbą,by studenci, którzy nie dostarczyli prac (wypowiedź i prezentacja) wysłali je na podany wcześniej adres. Błąd na stronie został poprawiony(pliki były przyjmowane pod warunkiem zadeklarowania posiadania dzieci).
Wykonane prace to warunek oddania przeze mnie protokołów zaliczenia przedmiotu".
Podejdźcie do sprawy poważnie proszę. | | | | | reniszek | 17.03.2012 08:18:00 | Grupa: Użytkownik
Posty: 25 #895122
Od: 2012-3-16
| Witam! Mam pytanie odnosnie wpisów jakie były robione przez panią doktor a mianowicie jak to sie stało że pomimo pozostawienia indeksu w szufladzie opsu nie mam zrobionego wpisu zaznaczam iż prezentacje i wypowiedz oddałam?Kiedy pani doktor będzie robila kolejne wpisy? | | | | | Tarab | 17.03.2012 15:16:59 |
Grupa: Użytkownik
Posty: 426 #895331
Od: 2011-11-19
| Proszę o osobiste dopilnowanie wpisu. Proponuję wyciągnąć swój indeks z szuflady i zostawić Paniom w dziekanacie. Pani doktor niestety nie będzie szukała indeksów w szufladach. | | | | | Electra | 27.04.2024 16:12:52 |
|
|
| Aby pisac na forum musisz sie zalogować !!! |
|
